Хаосот како стратегија – дали граѓаните ќе останат без моќ?

Кога демократијата ќе почне да се сведува на трикови, тогаш изборите престануваат да бидат празник на народната волја и се претвораат во евтина претстава.

Последниот потег – симнувањето на цензусот за кандидирање на независни листи на само „два потписа“ – изгледа како отворена врата за повеќе плурализам, но зад завесата се крие опасна стратегија.

Партиите, со својата армија од „партиски војници“, со илјадници вработени во администрацијата и со средства што ги црпат од државата, ќе можат да изнесат стотици листи.

Наместо избори, ќе добиеме хаос. Наместо избор на најдобрите, ќе гледаме циркус каде партиите ќе се обидат да ги обезличат вистинските независни кандидати со бура од лажни „независни“ листи.

Не е случајно што претходно се правеа обиди да се зголеми цензусот за независните – за да се обесхрабрат. Кога тоа не успеа, стратегијата се смени: хаосот да ги удави во масата. Но токму тука лежи и слабоста на партиите – хаосот што го создаваат може да се врати како бумеранг и за нив.

Во вакви услови, вистинските независни кандидати имаат само една шанса – „обединување“. Јасни пораки, јасни ставови, препознатливи лица и визии кои нема да остават простор за манипулација.

Граѓаните мора да знаат каде е вистинската независност, а каде е маската на партиите. Ако народот се залаже, изборите ќе се претворат во театарска претстава со однапред напишано сценарио. Но ако граѓаните останат будни и независните кандидати обединети, тогаш хаосот нема да донесе победа на партиите, туку ќе се претвори во нивен пораз.

Моќта мора да остане таму каде што и припаѓа – во рацете на граѓаните. Сè друго е диктат со нова шминка.